Nie jedna warstwa

Dzisiejszy rynek napraw samochodów jest zdominowany przez usługi powypadkowe, ale w ostatnich latach ciągle wzrasta ilość samochodów które najlepsze lata mają za sobą i potrzebna jest rekonstrukcja. Pasjonatów samochodów z duszą jest coraz więcej. Głównym zarzutem jest brak indywidualności nowych samochodów przez wszechobecną elektronikę i systemy które regulują każdy element jazdy. Jak spojrzymy na samochody sprzed kilku dziesięcioleci dostrzeżemy całkiem inny styl, który stanowi wizytówkę dawnych czasów.

Wyzwaniem w renowacji jest odpowiedni dobór produktów w zależności od rodzaju materiału z jakiego zbudowany jest pojazd. Karoserie to swoista kombinacja różnych materiałów od aluminium, stali aż po tworzywa sztuczne. Dlatego ważne jest dobranie odpowiednich materiałów i technologii do naprawy, aby w skuteczny sposób odbudować cechy ochronne karoserii.

Obecnie wiele czasu poświęcamy nowym wyjątkowym kolorom, ale pamiętamy, że samochód sprzed kilku lat też posiada swoje charakterystyczne kolory, które możemy odtworzyć stosując nowocześniejsze technologie, które są bardziej ekologiczne.

Na wstępie należy podkreślić, że lakierowanie fabryczne – w szczególności warstwa antykorozyjna – jest aplikowana w zupełnie inny sposób niż w trakcie naprawy lakierniczej. Grunty antykorozyjne w fabryce samochodów nakłada się poprzez kąpiele całych karoserii, a następnie ich wygrzewanie w wysokich temperaturach. Takich warunków nie jesteśmy w stanie odtworzyć w warsztacie. Mimo to producenci lakierów renowacyjnych poradzili sobie z tym wyzwaniem i oferują kompletne technologie napraw, które czasami przewyższają pod względem trwałości oryginalne fabryczne zabezpieczenia powłok.

Jak wspominałem wyżej lakier samochodowy składa się z kilku warstw, każdej z nich przypisane jest konkretne zadanie. W zależności od przypisanej roli dzielimy je na:

– warstwę antykorozyjną,

– warstwę podkładu izolacyjnego,

– warstwę nawierzchniową dekoracyjną.

Z lakierem naszego zabytkowego samochodu sytuacja jest analogiczna jak w przypadku góry lodowej. Mianowicie widzimy tylko „wierzchołek”, czyli ⅓ całej powłoki lakierniczej.

Pozostała część lakieru ukryta jest przed naszym wzrokiem, ale to właśnie ona decyduje o tym, jak długo możemy się cieszyć idealnym wyglądem powłoki.

Warstwa antykorozyjna jest warstwą podstawową stosowaną na blachę, która ma zapobiec utlenieniu, czyli rdzewieniu.  Samochody na samym początku motoryzacji nie posiadały warstwy ochronnej oprócz lakieru, dlatego rdza była częstym gościem po kilku latach użytkowania. Wiem, że wielu może wskazać samochody, które po roku od wyjazdu z salonu posiadają rdzę, ale to już jest spowodowane indywidualnym podejściem producenta do tej warstwy. Rewolucja w tym zakresie zaczęła się w latach 80 kiedy Audi zafundowała swoim modelom dodatkową warstwę zwaną ocynkiem.

Warstwa podkładu izolacyjnego umożliwia połączenie między powierzchnią metalu, a lakierem, który będzie natryskiwany na wierzch. Jeżeli chcesz, aby twój lakier był odporny i dobrze przylegał do powierzchni, nakładaj warstwę podkładu przed lakierowaniem.

Podczas renowacji powłoki, najskuteczniejszą ochronę antykorozyjną uzyskuje się zazwyczaj poprzez zastosowanie odpowiedniego podkładu. Za każdym razem, gdy robisz nadwozie w samochodzie, jest szansa, że odsłonisz powierzchnie stalową. Szlifowanie naprawionego obszaru do nieosłoniętego metalu zapewnia niezawodną naprawę, która będzie wytrzymała znacznie dłużej niż gdy pacniemy szpachlą tu i tam. Powłoka dobrego podkładu sprawi, że lakier będzie jeszcze bardziej wytrzymały i mniej podatny na starzenie. Ponadto należy zaznaczyć iż każdy podkład Profixa dodatkowo posiada właściwości antykorozyjne, co wzmacnia ostateczny efekt.

Bardzo często lakiernicy chcąc skrócić czas naprawy stosują tylko podkład wypełniający bez odpowiedniego zagruntowania podłoża. Korzystają przy tym z produktów nie sprawdzając czy dany podkład ma przyczepność do określonego podłoża (np. aluminium, ocynk). To prowadzi do rozwarstwiania się powłoki oraz skraca żywotność wykonanej naprawy. W tym momencie powinni skorzystać z dostępnych w technologii renowacyjnej dwóch grup gruntów – epoksydowego lub reaktywnego. Tutaj mała uwaga – na grunt reaktywny nie można nakładać szpachlówki poliestrowej, ze względu na reakcję chemiczną.

Wiek XIX i XX to powszechne zastosowania ołowiu do produkcji farb z przeznaczeniem jako warstwa ochronna oraz dekoracyjna w rozwijającym się prężnie przemyśle z nową gałęzią: motoryzacją. Związki ołowiu wykorzystywane są do produkcji pigmentów, z których powstają lakiery samochodowe. Okazuje się bowiem, że pigmenty (w szczególności żółte) wytworzone z ołowiu cechują się dużą siłą krycia i co ważne są tanie w wytworzeniu.

Wiele osób jeszcze zachwala lakiery wycofane ze względu na zawartość metali ciężkich, jednak obecnie możemy stworzyć równie trwałą powłokę stosując nowoczesne technologie. Przeglądając czasopisma branżowe mamy możliwość zapoznania się ze sposobami prawidłowego lakierowania karoserii. Jeżeli jednak spojrzymy na to co nas szczególnie interesuje, to na temat etapów rekonstrukcji samochodów, zwłaszcza tych już wiekowych mamy mało informacji.

Obecnie najczęściej stosowanych w branży automotive pigmentów nieorganicznych należą pigmenty białe, takie jak biel tytanowa, pigmenty czarne – sadze – oraz pigmenty żelazowe (których skład oparty jest na tlenkach żelaza). Zdecydowanie najważniejszą i najliczniejszą grupę stanowią organiczne pigmenty syntetyczne, np. nierozpuszczalne barwniki azowe.

Kolejną, bardzo istotną i mającą duże zastosowanie w lakierach samochodowych, grupą pigmentów są pigmenty efektowe, do których należą pigmenty perłowe i metaliczne. W skład pierwszych wchodzi mika czyli naturalny minerał. W zależności od substancji, którą powlekamy płytki miki (dwutlenek tytanu, tlenek żelaza czy tlenek chromu) można uzyskać różne barwy metaliczne – od srebrnej, poprzez czerwoną do zielonej. Natomiast pigmenty aluminiowe można podzielić, ze względu na ich budowę, na takie o płatkowej budowie ziarna („cornflakes”) oraz o bardziej regularnej budowie ziaren („silver dollar”).

Na przestrzeni lat wiele marek samochodów próbowało i próbuje utrzymać swój unikatowy styl. Z kolorem lakieru jest oczywiście tak samo. Czy myśląc o samochodach marki Mercedes widzimy oczyma wyobraźni kolor zielony, czy też czerwonym, a może srebrny? Nie da się ukryć w pewnym stopniu luksusowa marka samochodów najlepiej czuje się w kolorze srebrnym, szczególnie kod OEM 744 może być wielu osobom znany. Jest to najbardziej popularny kolor Mercedesa, a o mało co nie stałby się on w pewien sposób kultowy, gdyby nie fakt, że w 1934 roku Mercedes W25 miał stanąć do wyścigu, ale zanim do tego doszło, stanął na wadze. No i się okazało, że ważył 751 kg, o kilogram więcej niż dopuszczały przepisy. Ważni i zdolni do podjęcia decyzji ludzie z Mercedesa uznali więc, że zdrapią z auta biały lakier, tym samym go odchudzając. Jak wymyślili, tak zrobili, odsłaniając aluminiowe nadwozie Mercedesa, który następnego dnia miał odpowiednią masę i stanął do wyścig

1. Gdy widzimy taki samochód niewątpliwie kojarzy nam się z luksusem i sportowym charakterem.

Mówiąc o sportowym charakterze nie możemy zapomnieć o innych kolorze, który jest niemal tożsamy z marką samochodu. Mowa tu o kolorze czerwonym i oczywiście Ferrari. Geneza używania tego koloru dla tej marki jest w pewien sposób połączona ze wspomnianym już wcześniej Mercedesem. Tak jak w trakcie wyścigów dla odróżnienia Mercedesy miały być białe (w późniejszym czasie srebrne) tak czerwień została Włochom narzucona w trakcie organizowania pierwszych, międzynarodowych wyścigów. Firma spod znaku czarnego konia (czarny koń to już osobna historia) została wierna barwie. Dziś każdy kojarzy czerwone, sportowe auto z Ferrari.