Brytyjski klasyk, polska robota czyli historia renowacji pewnego Mini

Po usunięciu starych powłok w pełnej krasie pokazały się mało imponujące poczynania blacharza sprzed lat. Jakiś kawałek wstawionej tu i ówdzie blaszki, niefachowo wymienione progi… zdaniem pana Romana robił to ktoś niezbyt biegły, albo blacharz starej daty. Teraz jakby ktoś to zobaczył, to by się za głowę złapał, ale tak kiedyś robili. To pokazuje jak bardzo zmieniły się technologie napraw blacharskich.

Kolejnym etapem pracy było usuwanie rdzy. Zastosowano szkiełkowanie, bo piaskowanie jest zbyt inwazyjne. Całość wyczyszczono z rdzy do czystej blachy, a w miejscach trudno dostępnych ogniska korozji usuwano Fosolem. W miejscach, w których rdza poczyniła duże szkody po szkiełkowaniu pojawiły się ubytki blachy.

Naprawa metodą wspawania w miejsca uszkodzone nowych fragmentów blachy nie jest – zdaniem pana Romana – optymalnym sposobem w przypadku aut zabytkowych. Chodzi przecież o zachowanie oryginału w możliwie największym stopniu.

Dlatego też do naprawy sperforowanych fragmentów wykorzystywany był dwuskładnikowy preparat Teroson EP5055. To klej epoksydowy przeznaczony do łączenia metali, na przykład elementów karoserii, bardzo wytrzymały, chroniący też przed korozją.

Po wyczyszczeniu karoserii i uzupełnieniu ubytków przyszedł czas na wyprowadzenie kształtu karoserii do pożądanego stanu. Mini, jak żartem zauważył pan Roman, z fabryki wyjeżdżały krzywe. Dlatego naprawiany egzemplarz starał się doprowadzić do stanu, który sam uznał za właściwy.

Zanim samochód trafił do kabiny lakierniczej, tam gdzie było to potrzebne, zastosowano uszczelniacz Upol Grey Stripe.

Sam proces lakierniczy w kabinie Nova Verta zaczął się od podkładu Mipa Epoxy EP-Grundierfiller Grau, potem jeszcze nałożony był podkład wypełniający Profix MixIT. Powłokę bazy Profix Green-Line w kolorze Snapdragon Yellow nakładano pistoletem Anest Iwata. Finał lakierowania to suszenie warstwy lakieru bezbarwnego RJ CP30.

Wszystkie prace w sumie trwały niezbyt długo, kilkanaście dni, ale samochód stał w warsztacie prawie cztery miesiące. Wynikało to stąd, że kolejne etapy renowacji wykonywane były w czasie, kiedy jeszcze (albo już) nie było samochodów do bieżących napraw. Żółte Mini było gotowe w grudniu, do właściciela, który sam zajmie się mechaniką i wyposażeniem, odjechało w połowie stycznia.

Autor: Mirosław Rutkowski, zdjęcia: Roman Szczypior