Kto czyta ten unika błędów

Niezależnie od powziętych właściwych środków ostrożności oraz zaprawionego w bojach zespołu posiadającego kompetentne umiejętności, błędy w czasie naprawy powłok lakierniczych są nieuchronne. To w tym momencie musimy polegać na doświadczeniu i rzetelnej ocenie zaistniałej sytuacji. Identyfikacja problemu jest kluczowa, to ona determinuje co musimy dalej zrobić. Dużym problemem stanowią wady, które mogą ujawnić się po określonym czasie – w tym przypadku ich usunięcie może się okazać niemożliwe. Jedynym wyjściem jest ponowne lakierowanie. Dlatego ważniejsze jest zapobieganie powstawaniu błędów niż ich usuwanie. Niektóre wady pojawiają się bezpośrednio przy naprawie, inne będą widoczne dopiero po pewnym czasie. Zawodowe kwalifikacje lakiernika sprowadzają się więc głównie do umiejętności ich unikania, a w mniejszym stopniu do korygowania zaistniałych już usterek. W każdym przypadku jednak – jeśli wada już się pojawiła – ważne jest, aby umieć ją zidentyfikować, znać przyczyny jej powstania oraz wiedzieć, jak ją usunąć.

Przygotowanie powierzchni

Przygotowanie podłoża to jeden z najważniejszych etapów, który ma ogromny wpływ na końcowy efekt. Zmywacz to podstawa. Jeśli nie zostaną usunięte pozostałości wosków, asfaltu lub silikonów, mogą wystąpić problemy z przyczepnością. Należy pamiętać, że powszechna kiedyś benzyna ekstrakcyjna nie jest skutecznym środkiem, ponieważ nie zmywa wszystkich zanieczyszczeń, a tylko je rozprowadza po powierzchni. Zwróćmy uwagę na dokładne oczyszczenie (wyszlifowanie) podłoża po pracach blacharskich.

W technologii renowacyjnej Profix mamy dwa bardzo dobre materiały, pełniące funkcję warstwy antykorozyjnej: grunt reaktywny i epoksydowy. Bardzo często lakiernicy ze źle pojętej oszczędności stosują tylko podkład wypełniający. Niektóre takie produkty zawierają składniki antykorozyjne, lecz nie mogą zastępować oddzielnej warstwy antykorozyjnej.

Po pracach blacharskich większe nierówności wyrównuje się za pomocą szpachlówki poliestrowej. Tutaj najczęstszą wadą jest niezgodne z zaleceniami producenta dozowanie utwardzacza. Przy zbyt dużej jego ilości mogą powstać przebarwienia lakieru, co ujawnia się dopiero w kolejnych etapach pracy, zwykle w postaci żółtych plam. Miejmy na uwadze fakt, że nie należy stosować szpachlówek poliestrowych bezpośrednio na grunt reaktywny, a jedynie na goły metal, bądź podkład epoksydowy.

Etap ten jest również szczególnie ważny jeśli chodzi o ochronę powierzchni przed utlenianiem, czyli korozją. Jest to ostatni moment na zabezpieczenie powłoki w kompleksowy sposób, z produktami dedykowanymi do takiego typu parametrów. W całym procesie odtwarzania powłoki zwróćmy uwagę na nieużywanie zbyt agresywnego materiału ściernego, gdyż skutkuje to powstawaniem głębokich rys trudnych do pokrycia oraz usunięciem nadmiernej ilości materiału nieuszkodzonego, np. zebraniem warstwy kataforezy. Błędem szlifowania jest też niedokładne wyrównanie rys, będące przyczyną tzw. siadania materiału naprawczego.

Podkład

Przy pracy z podkładami – produktami, które mają na celu służyć jako izolatory materiałów np. poliestrowych oraz zapewniać odpowiednią przyczepność pamiętać należy o paru kwestiach. Nadmiernie gruba warstwa podkładu wypełniającego sprzyja jego niedosychaniu, a także wchodzeniu w niepożądane reakcje z warstwą wcześniejszą. Znamiennym błędem w tej fazie pracy jest również znak naszych czasów, czyli niepotrzebny pośpiech przy aplikacji poszczególnych warstw materiału. Gdy czasu mamy mało, skutecznym narzędziem do suszenia wszelkich warstw na etapie przygotowania jest promiennik podczerwieni. Nieodpowiedni w stosunku do temperatury dobór rozcieńczalnika (bądź innej firmy), niepoprawne proporcje, niepotrzebne eksperymenty z utwardzaczem to sprawy, z którymi powinniśmy sobie poradzić po przeczytaniu katalogu produktów, czy chociażby etykiety puszki z produktem. Wady powstający w wyniku szlifowanie podkładu są analogiczne do tych powstałych przy szlifowaniu szpachlówki. Właściwe stopniowanie papieru ściernego to w tym wypadku np. P320/P400/P500. Dobrym pomysłem jest zbliżenie się kolorystycznie do koloru podkładu – powinien on być podobny z użytym przez producenta samochodu. Pozwoli to dodatkowo na mniejsze zużycie farby wierzchniej.

Lakier bazowy

Obszar, w którym nałożony ma być lakier bazowy, trzeba szlifować papierami o gradacjach wskazanych w instrukcjach technicznych. Twardość i dokładność szlifowania ma wpływ na rozlewność i wygląd lakieru bazowego. Przejścia pomiędzy nowym a starym fragmentem powłoki wymagają stosowania papieru o mniejszej gradacji. Alternatywnie można korzystać z włókniny szarej lub „miodowej”, użytej wraz z żelową pastą do matowania. Źle dobrana gradacja papieru powoduje konieczność zużycia większej ilości lakieru, ponowne szlifowanie i pojawienie się rys pod warstwą lakieru bezbarwnego. Przy lakierach bazowych niebagatelne znaczenie ma używanie oryginalnych rozcieńczalników. Używając tych produktów, unika się kłopotów z uzyskaniem odcienia koloru zgodnego z wzorcem producenta. Stosowanie się do zaleceń producenta materiałów lakierniczych może zapobiec wielu błędom. Należy również zadbać o sprzęt. Sprężarka i instalacja pneumatyczna muszą dostarczać czyste powietrze w odpowiedniej ilości. W trakcie czyszczenia pistoletów lakierniczych nie powinno się zalewać rozcieńczalnikiem kanałów powietrznych. Do przedmuchiwania elementów trzeba używać specjalnych pistoletów. Najczęstsze wady powstające w wyniku defektów sprzętu to nierównomierne rozłożenie lakieru bazowego (tzw. chmury, szczególnie przy srebrach), kratery, oczka silikonowe i zmatowienie powierzchni lakieru bezbarwnego.

Odpowiednie procedury pozwalają wykonać lakierowanie z możliwie najlepszym efektem. Komplet materiałów jednego producenta daje gwarancję niezawodności całej technologii, także w przypadku stosowania metody „mokro na mokro”, a schnięcie produktów będzie przebiegać prawidłowo i we właściwym czasie.

A co z edukacją?

Dobrym wzorcem, którego można skorzystać jest program nauki i szkolenia, jaki funkcjonuje u naszych zachodnich sąsiadów, gdzie lakiernik jest wszechstronnie wykształconym fachowcem, zna najnowsze technologie, a jego kwalifikacje są poparte dyplomem technika. W Polsce można, co najwyżej uzyskać kwalifikacje w cechu rzemiosł lub szkołach zawodowych, gdzie piekarz siedzi w ławce z blacharzem. Lakiernik w swojej pracy powinien znać nie tylko technologie naprawy, ale też prawo, które określa warunki pracy i tak np. kalkulacja, według której są określane nasze zarobki, w której podstawą jest system używany przez większość ubezpieczycieli czyli AUDATEX, według którego praca lakiernika zaczyna się, gdy dostaje do naprawy element po pracach blacharskich wstępnie wyszpachlowany i wyszlifowany gradacją p80- to jest tzw. stan dostarczenia i oddania

Jakub Tomaszewski

konsultant ds. produktów i systemów kolorystycznych

Firma Multichem Sp. z o.o.

.