Metody naprawy drobnych uszkodzeń szyb samochodowych

Kiedy naprawa szyby jest możliwa?

Nie każde uszkodzenie szyby kwalifikuje się do naprawy. Warunkiem koniecznym jest lokalizacja uszkodzenia poza bezpośrednim polem widzenia kierowcy (obszar odpowiadający formatowi A4), brak kontaktu pęknięcia z krawędzią szyby oraz niewielka średnica uszkodzenia (maks. 5 mm). W przypadku dłuższych pęknięć (do 50 mm) możliwa jest naprawa, ale zwykle dotyczy to szyb autobusów i pojazdów ciężarowych.

Naprawa nie jest zalecana, jeżeli:

• uszkodzona jest folia wewnętrzna w szybie klejonej,
• uszkodzenie jest stare i zanieczyszczone,
• pęknięcie jest wynikiem naprężeń konstrukcyjnych nadwozia,
• uszkodzenie znajduje się w polu widzenia kierowcy.

Proces naprawy

Podstawą skutecznej naprawy jest wypełnienie uszkodzenia specjalną żywicą o współczynniku załamania światła zbliżonym do szkła. Dzięki temu pęknięcie staje się prawie niewidoczne, a struktura szyby zostaje wzmocniona. Proces polega na odessaniu powietrza ze szczeliny i wprowadzeniu żywicy, która po naświetleniu promieniami UV twardnieje.

Obecnie na rynku dostępne są dwa podstawowe systemy napraw:

• Europejski, w którym jeden dozownik pełni funkcję zarówno wtrysku żywicy, jak i wytwarzania podciśnienia.
• Amerykański, korzystający z oddzielnej pompki próżniowej i strzykawki do aplikacji żywicy.

Oba systemy wykorzystują podobne komponenty, różniące się jednak konstrukcyjnie, materiałowo oraz ergonomią.

Zestaw naprawczy – wyposażenie

Standardowy zestaw do naprawy drobnych uszkodzeń szyb obejmuje:

• uchwyt z przyssawką i dozownikiem,
• żywicę wypełniającą i wykończeniową,
• frez lub narzędzie do tworzenia krateru,
• lusterko inspekcyjne,
• lampę UV,
• folie ochronne i pastę polerską.

Najlepsze dozowniki wykonane są z tworzywa sztucznego z silikonową dyszą – pozwalają na przechowywanie żywicy bez potrzeby czyszczenia urządzenia.

Warunki pracy i etapy naprawy

Optymalna temperatura szyby w trakcie naprawy powinna mieścić się w przedziale od 10°C do 25°C. Należy unikać bezpośredniego działania promieni słonecznych. W przypadku zawilgocenia należy szybę delikatnie ogrzać i osuszyć przed rozpoczęciem prac.

1. Przygotowanie – oczyszczenie szyby z zewnątrz i wewnątrz (z pominięciem miejsca uszkodzenia).
2. Tworzenie krateru – jeżeli nie istnieje naturalny otwór, używa się wiertła lub frezu do jego wykonania.
3. Montaż dozownika – precyzyjne ustawienie nad uszkodzeniem.
4. Aplikacja żywicy – wprowadzenie żywicy wypełniającej i cykliczne zmiany ciśnienia i podciśnienia (8–12 cykli) w celu wyeliminowania powietrza.
5. Obserwacja – sprawdzanie efektów przez lusterko, ocieplanie punktowe w razie potrzeby.
6. Zabezpieczenie i utwardzanie – żywicę wykończeniową przykrywa się folią z aktywatorem UV, następnie utwardza przez 5–10 minut.
7. Usunięcie nadmiaru – nadmiar żywicy zeskrobuje się, a powierzchnię poleruje pastą.

Jakość i trwałość naprawy

Prawidłowo wykonana naprawa nie przywraca szybie fabrycznej wytrzymałości, ale zapobiega dalszemu pękaniu i zapewnia poprawę estetyczną. Niewielki ślad po naprawie, widoczny jedynie pod odpowiednim kątem lub powiększeniem, jest akceptowalny. Naprawa jest jednorazowa – ponowna interwencja nie jest możliwa.

Naprawa drobnych uszkodzeń szyb to technologia pozwalająca zaoszczędzić czas i pieniądze, przy zachowaniu estetyki oraz bezpieczeństwa. Kluczem do sukcesu jest precyzja wykonania oraz użycie wysokiej jakości materiałów. W dobie rosnących kosztów eksploatacyjnych pojazdów oraz dbałości o środowisko naturalne, naprawa zamiast wymiany staje się wyborem coraz większej liczby użytkowników.

Opracował: Maksymilian Janewski

Na podstawie książki „Pomiędzy Blacharstwem a Lakiernictwem” W. Wielgołaskiego (2023)