Pułapki klasyków

Samochody klasyczne i youngtimery są jak dzieła sztuki – piękne i drogie.  Aby jednak samochód zabytkowy miał rzeczywiście dużą wartość, musi być w stanie kolekcjonerskim. Doprowadzenie samochodu do takiego stanu to, najczęściej, jedno wielkie pasmo niespodzianek i pułapek.

Przyjęcie samochodu do renowacji powinno być poprzedzone długim namysłem. O ile samo lakierowanie takiego samochodu raczej nie wykracza poza standardowy zakres usługi, to naprawa blacharsko-lakiernicza czy wręcz renowacja takiego auta może przysporzyć wielu kłopotów. Trudno jest skalkulować wartość potrzebnej pracy, ilości materiałów, oszacowanie czasu poszukiwania i dorabiania części i trwania całego procesu odbudowy samochodu. Oczywiście samo lakierowanie klasyka można w miarę łatwo skalkulować, ale gdy mowa jest o kompleksowej naprawie, to pewne jest tylko to, że nic do końca przewidzieć się nie da. Pierwszym przeciwnikiem, którego trzeba pokonać jest rdza. Pełny rozmiar degradacji nadwozia ujawnia się najczęściej dopiero po rozpoczęciu renowacji. Oczywiste jest uzupełnianie ubytków metodą wspawania płatów blachy w miejsce obszarów kompletnie zniszczonych przez rdzę, bywa że trzeba mozolnie odtwarzać całe fragmenty samochodu. Dla niektórych klasyków można kupić elementy poszycia lub konstrukcji, są to jednak części bardzo drogie. Często jednak zakup części jest niemożliwy i trzeba poświęcić dużo czasu, cierpliwości i umiejętności, aby je odtworzyć. Należy założyć, że część prac trzeba będzie zlecić specjalistycznym firmom zajmującymi się renowacją i galwanizacją elementów chromowanych lub niklowanych, może okazać się potrzebne zlecenie piaskowania, prawdopodobne są prace tapicerskie, w niektórych modelach niezbędna będzie odświeżenie lub renowacja intarsji drewnianych. Naprawy mechaniczne też nigdy nie trwają tyle czasu, ile planowano. W efekcie rozebrany samochód i jego podzespoły przez długie miesiące zajmują miejsce w warsztacie. A na koniec uzbrojenie auta, złożenie wszystkiego w całość – i znowu seria niespodzianek. Brakujące lun zniszczone klamki, pokrętła, dźwigienki należy zastąpić nowymi lub dorabianymi. Pomimo tych wszystkich trudności renowacją samochodów zabytkowych zajmuje się coraz więcej warsztatów. Trudną do przecenienia wartością jest satysfakcja, jaką sprawia praca przywracająca naturalne piękno klasyka. Kiedy takie auto opuszcza warsztat, pracujących przy nim ludzi nie opuszcza uzasadnione poczucie dumy.

W czasie renowacji blacharki trzeba pamiętać o zabezpieczaniu antykorozyjnym naprawionych fragmentów, zwłaszcza w zamkniętych profilach. Pozostawienie nieodtłuszczonych i niezbezpieczonych fragmentów szybko zniweczy efekty włożonej pracy, a przecież takie auto ma przez lata cieszyć właściciela wyglądem i sprawnością na zlotach, rajdach, konkursach czy pokazach. Podobnie jak przy każdej pracy lakierniczej, nie wolno zapomnieć o dokładności i staranności. Czyli szlifujemy, odpylamy, odtłuszczamy, po czym szlifujemy, odpylamy, odtłuszczamy… szpachlujemy, po czym szlifujemy… Konieczność wyrównania naprawianych poszyć blachy powoduje, że często warstwa szpachli będzie grubsza. Aby unikac takich sytuacji dobry blacharz wstawia elementy blachy, tak , aby ich połączenia znajdowały się w miejscach  fabrycznych, które zawsze są łatwiejsze do zamaskowania Wyrównywanie szpachlą i szlifowanie prowadzone musi być aż do osiągnięcia perfekcyjnej powierzchni. Następnym etapem jest nałożenie podkładu epoksydowego, który pełni funkcję izolatora, nadaje odpowiednią przyczepność, twardość i odporność. O ile we współczesnych samochodach grubość powłok mieści się w 100 mikronach, to w klasykach ten parametr jest  dwukrotnie większy.

O ile lakierowanie całego samochodu dobremu fachowcowi nie powinno nastręczać większych trudności, to uzupełnianie powłoki na fragmentach karoserii w klasykach nie jest łatwe. Pomocą jest oferta producentów lakierów dedykowana specjalnie dla samochodów zabytkowych. Odnowienie zabytkowej powłoki lakieru zgodnie dawnymi technologiami jest dziś nierealne, jednak współczesne technologie nie zawsze są satysfakcjonujące kolekcjonerów. Współczesne lakiery przeznaczone do renowacji klasyków to lakiery akrylowe bądź dwuwarstwowe. Wybór należy do lakiernika, należy wybierać wygodnieszy, jedyny problem to odtworzenie oryginalnych wzorców koloru.

Zazwyczaj powłoka lakieru na zachowanych fragmentach jest zniszczona przez lata użytkowania; jest matowa, wyblakła z mikropęknięciami i miejscowymi ubytkami. Takie podłoże trzeba starannie przygotować przez działania naprawcze, lecz niekiedy będzie potrzeba wypiaskowania elementów i polakierowania od nowa. Lakiery zmatowiałe lecz bez pęknięć i rys w powłokach można polerować.

Narzędzia: ręczne narzędzia, szlifierki, polerka

Materiały okołolakiernicze:

Taśmy do oklejania, papiery ścierne, folie oraz papiery do oklejania, pasty polerskie

Tekst i zdjęcia: Mirosław Rutkowski, Mieczysław Sieczkowski