Kontrola warunków klimatycznych

Podczas prowadzenia wszelkiego rodzaju prac malarskich warunki klimatyczne mają istotny wpływ na cały proces aplikacji. Do pierwszych czynności decydujących o możliwości przystąpienia do malowania powinna należeć kontrola stanu powierzchni i warunków termiczno-wilgotnościowych. Szczegółowe warunki prowadzenia tych prac są określane przez producentów dla poszczególnych materiałów malarskich i podane w kartach katalogowych. Natomiast ogólne zasady zostały określone w normach: PN-71/H-97053 oraz PN-79/H-97070.

W pracach malarskich wyróżniamy cztery podstawowe parametry:

Temperaturę otoczenia– jest to temperatura powietrza w miejscu lub pomieszczeniu, gdzie prowadzone są prace malarskie.

Temperaturę podłoża– jest to temperatura powierzchni przeznaczonej do malowania.

Wilgotność względną (RH) – w uproszczeniu jest to wyrażony w procentach stosunek pary wodnej w powietrzu do maksymalnej ilości pary wodnej jaka bez wykraplania może się w tym powietrzu pomieścić w tej samej temperaturze.

Temperaturę punktu rosy– to temperatura, do której należy schłodzić powietrze o określonych parametrach wyjściowych (temperaturze i wilgotności względnej), aby jego wilgotność względna osiągnęła 100%.

Każdy z powyższych parametrów oddziałuje na proces prowadzenia prac malarskich. Wpływ wilgotności względnej powietrza na warunki aplikacji i wysychania powłoki jest zmienny. Zasadą jest to, że wilgotność względna oraz temperatury, np. podłoża, farby czy powietrza, powinny być mniej więcej takie jakie podane są w kartach technicznych. Zbyt wysoka wilgotność wpływa negatywnie na proces wysychania farby, natomiast zbyt niska powoduje złą jakość tworzonej powłoki.  Na czystych powierzchniach metalowych para wodna pojawia się, gdy wilgotność względna otoczenia jest zbliżona do 100%. W praktyce wyróżnia się następujące przypadki wpływu temperatury podłoża i punktu rosy:

– temperatura podłoża jest wyższa o więcej niż 3°C od temperatury punktu rosy – nie zachodzi wtedy kondensacja pary wodnej na podłożu.

– temperatura podłoża jest równa temperaturze punktu rosy– może zachodzić kondensacja pary wodnej, zwłaszcza w miejscach o słabej wentylacji. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia kondensacji pary wodnej daje zastosowanie wymuszonego ruchu powietrza. Pomalowanie takiej powierzchni skutkuje np. brakiem przyczepności powłoki.

– temperatura podłoża jest niższa od temperatury punktu rosy– zachodzi kondensacja pary wodnej na podłożu. W takim przypadku należy stosować farby tolerujące wilgoć na powierzchni.

Temperatura otoczenia wpływa w sposób znaczący na proces wysychania i tworzenia warstwy farby w systemie powłokowym. Oczywiste jest, że im wyższa temperatura tym szybsze wysychanie i sieciowanie farb.

Niskie temperatury mogą wywołać problemy z:

• lepkością,
• własnościami aplikacyjnymi (przydatnością do natrysku),
• wysychaniem i budową warstwy,
• sieciowaniem (utwardzaniem),
• wytrzymałością i własnościami ochronnymi powłoki.

W niskich temperaturach lepkość farby znacznie wzrasta, a to oznacza, że farba musi być mocno rozcieńczona dla uzyskania własności aplikacyjnych. To zazwyczaj prowadzi do powstawania zacieków i uzyskiwania niskich grubości warstwy suchej.

Zbyt wysoka temperatura może także wywołać problemy. Przy wysokiej temperaturze i intensywnej wentylacji rozpuszczalniki odparowują zbyt gwałtownie z powierzchni farby. Powłoka wysycha zbyt szybko tworząc „skórkę” na powierzchni, która zamyka część rozpuszczalników blokując ich odparowanie. Zamknięte w powłoce rozpuszczalniki mogą powodować powstawanie pęknięć, pęcherzy oraz mikro kraterów (pin-holi), obniżenie połysku i brak dostatecznego utwar